آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی در سراسر جهان است که اغلب در افراد میانسال و سالمند رخ می دهد.

آرتروز نوعی بیماری پیشرونده است که با تخریب مفاصل بدن مشخص می شود.

از بین رفتن تدریجی غضروف مفصلی منجر به ساییدگی استخوان ها بر روی هم و در نهایت تخریب مفصل می شود.

آرتروز ممكن است هر مفصلی را درگیر كند اما مفاصل زانو ، لگن ، مچ دست و ستون فقرات را بیشتر مبتلا می کند.

افزایش سن روند تخریبی سلول های بدن را افزایش داده و به همین دلیل ریسک ابتلا به آرتروز را نیز افزایش می دهد.

علائم آرتروز

• درد و خشکی مفصل مبتلا بخصوص پس از مدتی بی حرکتی مفصل
• تشدید درد با فعالیت و حرکت دادن مفصل
• التهاب و تورم مفصل مبتلا 
• کاهش انعطاف پذیری مفصل مبتلا
• محدود شدن حرکات مفصل مبتلا
• صدا دادن مفصل هنگام حرکت
• اختلال در عملکرد مفصل
• دفورمیتی مفصل

دلایل و عوامل افزایش دهنده خطر

علت اصلی ابتلا به آرتروز تاکنون مشخص نشده اما برخی عوامل در افزایش ریسک بروز آن موثرند که عبارتند از :

• افزایش سن (همانطور که گفته شد با بالا رفتن سن خطر آسیب دیدگی مفاصل و اندام ها نیز افزایش می یابد.
• چاقی (اضافه وزن باعث وارد شدن فشار بیش تر به مفاصل بدن بهصوص زانو و لگن شده و ریسک ابتلا به آرتروز را افزایش می دهد.
• استفاده بیش از حد از مفصل
• فعالیت های تکراری مفصل مانند خم و راست کردن مفصل بطور مکرر
• آسیب دیدگی مفصل در گذشته مانند شکستگی و یا دررفتگی و یا وارد شدن ضربات شدید به مفصل
• بیماری هایی مانند روماتیسم مفصلی ، کم کاری تیروئید و دیابت ریسک ابتلا به این عارضه را افزایش می دهند.

درمان آرتروز

متاسفانه تاکنون درمان قطعی برای آرتروز مشخص نشده اما با راهکارهایی می توان از میزان پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و وضعیت مفصل مبتلا را بهبود بخشید.

استراحت دادن به مفصل برای جلوگری از تشدید تخریب ضروری است.

گرم کردن مفصل و استفاده از تجهیزاتی همچون آتل و بریس نیز که به بی حرکت کردن مفصل کمک می کنند از راهکارهای درمانی این بیماری هستند.

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و داروهای کورتونی به تسکین درد و عوارض ناشی از آرتروز کمک می کنند.

فیزیوتراپی موثرترین راهکار غیر جراحی در درمان آرتروز مفاصل بدن است.

فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست برای بیمار تجویز می کند می تواند عملکرد مفصل مبتلا را بهبود بخشیده و درد و سایر علائم بیمار را نیز تخفیف دهد.

فیزیوتراپیست با توجه به شرایط بیمار از مدالیته های مختلف فیزیوتراپی همچون لیزر تراپی ، مگنت تراپی ، منوال تراپی و تمرین درمانی استفاده می کند.

در صورتی که روش های غیر جراحی نتوانند به پیشگیری از تخریب مفصل و تسکین علائم بیمار کمک بکنند جراحی انجام می گیرد.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در تهران – فیزیوتراپی در شمال تهران – فیزیوتراپی در اوین – فیزیوتراپی در درکه – متخصص فیزیوتراپی در تهران